nasıl
konuşurum,
bilemedimdi
önce..
onun
için ışığıyla haşroldum.
yüreğimde
şaşkındı,
beynimde.
onulmaz
bir hasretti karşılaştığım.
onun
için korktum.!
hem de
çok korktum.
aşk
ezberimden korktum ilkin...
geceleri
uyku girmedi gözüme.
sanki
karnımda bir bebek,
doğuracaktım.
adını
"ay ışığı" koydum,
hep
"ay ışığı" soludum.
sonra
soluklarımdan korkar oldum..
bitmelerden,tükenmelerden...
yeniden
başlamalardan...
ama
O'na gebeydim...
dokuz
ayı çoktan geçmişti ve,
yüreğimde
beynimde tenimde O'nu taşıyordum..
ay
ışığına koştum.
ay
ışığından korkmadım.
bir
daha bir daha soludum.
ben
zaten bir cenindim,
tenimdeki
ceninle buluştum.
O'na
ruhumla seslendim;
sen ay
ışığı,
ben gün
ışığı....
sevmelere
doyamadım.
Maşukiye / Kartepe
EKREM ŞENTÜRK
