fikret kızılok şarkıları ...

fikret kızılok şarkıları çalışıyorum. şarkı sözü okumaları yapamadım bu ay yoğunluktan. fırsat üretip yazacağım...

 

samimiyet ...

günlük koşuşturmacalarımızda kavramları ezip geçiyoruz çoğunlukla. zaten oturmuş bir kavramlar silsilesi var usumuzda, yetiyor. "samimiyet"'te nasibini alıyor tabii. içtenlikte diyoruz zaman zaman, "içtenlikli duygularımla".

ezip geçmemizin bir başka nedeni de kavramların içini boşaltmış olmamız sanırım. "samimiyet" hayatın içinden en kolay örnek,

hangimiz ne kadar samimiyiz ?

ben kendi adıma her zaman samimi olduğumu iddia edemiyorum,

samimi rolleri yapmam gerekiyor sık sık.

mütekabiliyet yasası icabı karşımdaki de güzel rol yapıyor diyorum sadece.

bugün de tiyatoranın perdelerini açtık,

iyi rol keselim ! 

 

erteledikçe ertelemek ...

çetele tutmamışım ama ne çok ertelemelerim olmuş, kimisi inatla, kimisi tembellikten, kimisi zorluklarından, işte say sayabildiğin kadar.

erteledikçe erteleyesim gelmiş.

ertelediklerim için şimdi acele mi edeyim bilmiyorum?

oldukça fazlaca bölümününde gerçekleştirmek istediklerim olduğunu farkediyorum.

anlatıyorlar ya uzmanlar "erteleme harekete geç" ya da "en uzun yolculuklar bile ilk adımla başlar" !

kendini gözden geçirmeler faydalı oluyor;

eskisi kadar ertelememeye başladım,

memnunum. 

türküler ...

bugün türkülerleyim, türkülerin ustalarıyla...

dinlerken türkülerimizi,  memleketimi, dünyayı anlıyorum !

devalüe etmeyin !

yok yok mesele iktisadi anlamda değil, kimseler üzerine...

son iki gündür etrafımdaki kimleri devalüe etmişim ona dikkat kesildim, farkında olarak bilinçli mi oldu bu ya da hayatın akışında bir yerlere oturtmaya değer göremediğim için mi ya da başka başka nedenlerle mi?

siz devalüe etmeye başlamışsanız, sizi de devalüe edenler vardır muhakkak.

"aman ya, ne var bunda?" diyenlere diyecek bir sözüm elbette olamaz, herkesin tercihleri kendine.

bana faydası değerler sistemimi gözden geçirmemi tetikledi,

daha dikkatliyim şimdi. 

anti sosyal medya ?

sosyalleşmeyi ne çok istiyormuşuz ve "sosyal medya" kanalları sayesinde ne çok sosyalleştik mi?

emin değilim !

konuya değgin yazılan çizilenlerin peşindeyim.

gelen alfa kuşağı üzerinden bakarsak daha da hayatımızın merkezindeki yerini kaybetmeyecek gibi sinyaller var.

şimdi sosyal medya varsa "anti sosyal medya" da var mı merakındayım?

her olgunun bir antisi var olabiliyor ya,

sosyolog arkadaşlarımla konuşmam gerekecek,

kendi kendime konuşmayla işin içinden çıkamayabilirim!  

kırılgan yanımız ...

kırılma noktalarımızla kırılgan yanımız nerelerde kesişiyor, birbirleriyle ne kadar alakaları var bilmiyorum, zannımca ortak kavramsal ortak noktalar var herhalde?

stresimizi kontrol etme zahmetindeyken bu "kırılganlık" meselesini de konuşmalıyım kendimle fikri düştü usuma...

kendime söylenmiyorda değilim;

dümdüz yaşa gitsin, satranç oynar gibi yaşamayı bırak, zaten olacak olan olacağına varıyor, farkındalık geliştireyim dedin de ne oldu, otur oturduğun yerde gibi gibi !

biliyorum, dünyanın çok daha önemli sorunsalları varken bunlarda neyin nesi fikride meşguliyetlerimden, insani olduğunu farzettiğim küçücük gibi algıladıklarımızdan yola çıkarak büyük resmi görmek tüm çabalarımın özü.

beceririm herhalde ?

şaşırmama yetisi ...

hiçbirşeye şaşırmama yetimin geliştiğini farkettikçe seviniyorum.

bu yetimin gelişmesi somut olayları analiz etmeme korkunç yardımcı oluyor.

olgunlaşmaktan farklı bir durum diye düşünüyorum,olgunlaşma yolculuğu daha uzun.

hiç beklenmedik şeyler ürkütmüyor, daha kolay başa çıkıp daha mantıklı bakabiliyorsunuz.

mantalite önemli...

dip not ; 4 haziran'da "şaşırmamak yeteneği " diye de yazmışım, meraklısına...

dans edenler mutludur !

mutluluk arayışımın en harika durağı dans.

hangisi olursa olsun; halk dansı, tango, latin, samba veya ...

dansı hissederek yaşamak gibisi yok bence,

bazen gözlerini kapatarak,

bazen çığlıklar atarak ya da içindeki ses ne söylüyorsa söyleyerek dans etmek.

dansı duyumsadığınızda, kendinizi dansa teslim ettiğinizde özgürlüğünüzüde elinize alıyorsunuz, ritme bile kafa tutabilirsiniz hatta.

dans edenlerin mutlu olduğunu düşünüyorsanız bugün dans edeceksiniz demektir,

en güzelide tek başına dans edebilmenizin mümkün olabilmesi ! 

smoke on the water ...

deep purple'la tanışmam 70'lerin sonları... sonrasında pink floyd, rolling stones, santana ve diğerleri... efsane bir dönem benim için. bir yandan anadolu rock yol alıyor, üç hürel, ersen dadaşlar, cem karaca moğollar ve diğerleri. unuttuklarım var demeyeceğim listeyi uzatmak istemememden.. 68'lerin enteresan bir versiyonu mu yaşadığımız desem çok doğru bir tespit olmayabilir.

fazlada eşelemeden tekrar dinlemeler geliştiriyorum fırsat buldukça.

 sanıyorum bizim kuşak baby boomer'lar dışında Z kuşağındakilerde hala dinleyebiliyorlar o günün müziklerini.

notlamalarımı geliştirip tekrar yazmalıyım bir vakit.

 

carpe diem ...

herkesin kendi penceresinden erişmesi daha anlamlı sanırım,

acı varsa yaşa sevgideysen tadını çıkart filan.

son günlerde çok film seyrettim ve seçimlerimin birçoğunda karşılaştım "carpe diem" le.

aslında akıl vermek en kolay edim edimler içerisinde,

reelde neyi yaşıyoruz,

yol nasıl,

hep düzlük olacak hali yok,

tümseklerde ne oluyor,

hepsine cevap bulmak zorundamıyız,

nefes alıyorsak hesaplaşmaları bırakmalı hayata sımsıkı sarılmalı dimi,

"bi carpe diem vereyim abime, ablama"...

"hiç beklentim yok !"

Zülkade "bu kocaman bir yalan" diye bastı çığlığı,

neden bu kadar tepki verdiğine şaşırmıştım,

"beklentilerimiz bir sır gibi içimizde bir yerlerde saklanıyor, zamanı geldikçe ortaya çıkıyor, ortaya çıkınca da ..."

"eee" diyorum, "ne var bunda, hepimizin hayatı beklentiler üzerine kurulu değil mi?"

susuyor,

"makarayı başa sar, filmi baştan seyredelim" diye ısrarı tuhaf geliyor ama ne yapabilirim çaresizliğindeyim,

tamam ikimizin de ilişkimize dair hiç beklentilerimiz yok gibiydi de sonradan var oldukları ortaya çıktığı için mi bunca hezeyan ?

"beklentiler beklentilerle buluşamayınca buluşamıyorsun."

bu veciz sözüm üzerine sakinledi Zülkade,

"hadi o zaman, sıralayalım beklentilerimizi.."   

fi tarihli yazmalar 2.

umarım umarsızlığımdır,

saçaklardaki kuşlar sağdıçlarım,

yeter ki üşümesin yüreğim,

nasılsa örtecek bulunur üstümü.

fi tarihli yazmalar 1.

hissettiğin kadar yaşıyorsun

duyumsadığın kadar hissediyorsun

nağme içindeyse duyuyorsun

güfte yüreğindeyse okuyorsun.

"anlat İzmir" ...

şehirleri en güzel şairler anlatır müzisyenler seslendirir diye güne gözümü açtım bugünde, zaten İzmir şiirle müzikle haşır neşir bir halde bildim bileli , sevgili Şeyma ÖZBAY' ın "Anlat İzmir" ' ine yine bir İzmir sevdalısı Üstad Yaşar AKSOY' un İZMİR KALDIRIMLARI şiiri ile merhaba diyorum ;

sen benim çocukluğuma benziyorsun

levanten evinden sarkan sarmaşıktaki hüzün

bardak dolusu rıhtım yağmurunda hatırladığım

üşümüş vapurlarında öptüğüm kızıl yasemin

sen benim çocukluğuma benziyorsun

hıdrellez ateşine serpilen şaraptaki çingene akdeniz

eski gravürlerin etinde dirilen

  bayramyeri ikindilerindeki uzuneşek tiryakisi seyyah

sen benim çocukluğuma benziyorsun

çarşı, pazar, cumba, fesleğen, gevrek, incir,

radika mühürleri

hatırlıyorum seni pastanesinde, parkında,

mavna üstünde

dilim rembetiko, ruhum napoliten, gövdem harmandalı

sen benim çocukluğuma benziyorsun

tramvayına yandığım, faytonuna çarpıldığım

hey gidinin yandan çarklı imbat yosması

elma dersem çık, armut dersem martılara kaç

sen benim çocukluğuma benziyorsun

taşındaki ter, tozundaki esmer

gel helalleşelim

tarihimin, kaldırıma düşmüş en büyük aşkı.

 

ah İstanbul ...

güne gözümü nedense İstanbul diye açtım. önce Ah İstanbul' mu dinlesem yoksa köprüde balık ekmek mi yesem ya da İstanbul'u dinliyorum gözlerim kapalı hallerine mi girsem derken yok yok dedim üstümüzden bir kuş geçsin bugün, kırlangıç mı olur ebabil kuşları mı  olur, bir kuş olsun yeter, bize güzel haberler getirsin, dünyayı güzellik kurtaracak hissini taşısın bize yeter.

yarın belki İzmir diye açarım güne gözümü... kim bilir !?

eyvah, geç kaldım !

hayatta pek çok geç kalabildiklerimiz vardır, var olabilir, var olacaktır.

bu geç kaldıklarımızı gerçekleştiremeyeceğiz demek değildir.

hadi çok isteyip gerçekleştiremediğin geç kaldıkların için yola çık,

her neyseler !

kendini ötekileştirmek !

bunu becerebilmek marifet ister, başkalarını ötekileştirmek çok kolay, önce kategorize edersin, tahayyül ettiğin bir kimliği üzerine giydirirsin, insan olma vasıflarını bir bir yok edersin falan filan.

kendine yapmak istemediğin pek çok şeyi sana da yapabilecekleri aklına gelmez ama ilginç olan kabuğuna çekildikçe yine gittikçe ilginçleşen ötekileştiğinin ayırdına varırsın.

kendi kendine kendin için, başkaları için oluşturduğun örgüyü örersin.

ötekileştirmek ötekileşmek kadar hüzün verici bir ayrıştırma, uzaklaştırma.

uzaklaştırdıkça, uzaklaştırıldıkça sevgi kozasını öremezsin, hem kendin için hem ötekileştirdiklerin için.

hep böyle kalabilmek ?

dün geceden beri bu şarkıyı çalışıyorum, efsane isimler Melih Kibar müziği, Çiğdem Talu sözleri ve Esin Engin düzenlemesiyle, herkesin herkesten bir şeyler alabildiği hayat sürecinde hep böyle kalabilmenin mümkünatı üzerine notlamalar yapma gayretindeyim.

düet hali eril dişil boyutları da taşıyor mu acaba diye de bir soru üretiyorum!

şiirimsi ...

boynu bükük kalmış sözlerdi dalından sarkan çiçeklerin,

tohumun ızdırabıydı toprağın içinde çektiği, 

çiçeğe durmak isteyen sardunyaların sancısıydı yansıyan,

gözlerim suya daldı.

22 haziran 2021 salı, İzmir, çiçeklerle konuşmalar.

anlam illaki anlam mı?

 " 11 eylül 2020 cuma,

hayata anlam katmak gerekiyor, durup dururken olası değil, neler yapmalıki anlamlı olsun hayatın, özel bir çaba gerektirmeside mümkün, ya da hayatını rahat bırak yolculuk devam ederken anlamını bulsun,varolan durumunu, varolan yapman gerekenleri yap, anlam bunların içeriğinden oluşuverir belki, sadece hayatıma şu anlamı katıyorum demekle olmayacağı aşikar gibi geliyor, bugün için hayatımın varolan anlamını yaşamalıyım en iyisi, gün güzel geçecek ..."

Dipnot ; günlüklerim üzerinden kendimi anlamaya çalışmalar.

belgesel mi?

 kaç gün bekledim çekebilmek için.hafta sonu "kargalar" üzerine çalışıyorum. ..

ayna ayna söyle bana !

en çok Salim Dündar'dan severim dinlemeyi Aynalar şarkısını.

bu sabah yüzümü yıkarken kaç zamandır aynaya bakmadığımın farkına vardım.

kendi kendimle konuşuyorum tamam,

niye aynadaki suretime bakıp konuşmuyorum?

o bir suret, ben bir gerçek,

ne anlatacaklar birbirlerine ?

yok yok bu bir rutin haline gelmemeli rutinlerimden kurtulmaya çalışırken !

ha, arada bir ritüel olabilir,

o kadarla kalmalı,

ritüellerde rutine dönüşebiliyor.

rutinler ezbere dönüşebiliyor,

her şey dönüşebiliyor, farkındayım.

yaşanmışlıklarımı, öğrenilmişliklerimi, rutinlerimi, ezberlerimi gözlüyorum usulca nasıl dönüşüyorlar diye ...  

 

Ölüm üzre...

 bugün Dilek Özcengiz hocamın rubaisini ,fon resmini oluşturan küçük oğlakım Berk'in eseri ile takdim ediyorum. 

Sevgiyle sağlıcakla kalın. 

Zul ...

yüreğime kış düştü,

içim buz kesiği dilimde zul , 

söz bitti, sesim küstü, 

dalında kurudu gül, 

gözlerim hep ağlayası, 

göğünde çırpınıyor bülbül,

nasıl anlatsın bunu gönül?

İzmir,18 ŞUBAT 2015 Çarşamba

Dip Not ; "Özgecan" için yazmıştım.

trajediler üretmek

hayat hep komedya değil,

tragedya faslı ansızın çıkıp gelebiliyor.

trajediler üretmek gibi bir yeteneğimiz var,

durduk yerde komediyi trajediye dönüştürebiliyoruz,

ying yang 'mı? 

acının tuhaf şekilde istenmesiylede alakalı olabilir mi?

acıyla beslenenlerle tanışıklığınız olmuştur,

mazoşist karakterler değil söz ettiğim,

karşısındakinin acı ve trajedilerinden beslenenler,

trajedi üretmekte mahirler onlar.

hayat pek çok yüzünden birini gösterebilir bize,

söz konusu maharetlilerden uzak durun,

olağan olan zor gelmeyecektir size !

Aşka müsade

"sana sade bir kahve" dedi Zülkade, 

"bana aşka müsade."

gitti...

Saadet'in gidişinden daha ağırdı gidişi.

gidenler kalanda neler bıraktıklarını farkedemiyorlar,

halbuki aşkı işin içine karıştırmayacağımızı baştan kabullenmiştik,

aşk tuhaf bir şey, laf söz dinlemiyor olabilir, O aşka karşı koyamadı, ben nasılsa aşkı kapının önüne koydum, yine de aşk bir yerlerden bulaştı ya, bitti.

aşkın diyalektiği dedim kendi kendime,

bende ki tüm şiirleri duruyor, 

şiirler aşk bitsede değerlerini korurlar,

saklıyorum. 

izdüşümler ...

kendi kendime anlatırken,

bu şimdi neyin izdüşümü diyorum duraksayıp.

nereden çıktı şimdi anlattığınla kel alaka olay?

karşılıklı konuşmalarımda da bir özür, sıkıcı, bunaltıcı, kafa karıştırıcı bir hal alıveriyor,

farkındayım.

belki izdüşümler işte diye de tanımlamamak lazım,

dinlemekte mi zorlanıyorum,

ya da bir arkadaşımın dediği gibi konuşmaya hasretlik bir durum mu söz konusu?

herhalde hepsinden bir parça mevcut,

terbiye edilemez mi dedim kendi kendime geçenlerde,

edilebiliyor gibi.

ediyorum...

parayla Saadet'in ilişkisi !

bugün Saadet'e teşekkür günüm,

inatla sürdürdüğüm "parayla saadet olmaz" anlayışımı değiştirdiği için.

zaten birçoklarının bu anlayış bir "züğürt tesellisidir" karşı koyuşlarına maruz kalıyordum ama hiçbiri beni Saadet kadar hırpalayıp anlayışımı değiştirememişti.

Saadet parayla saadetli oluyordu ben de Saadet'te saadeti buluyordum.

ve bugün noktayı koydu,

ya parayı bulursun saadetimiz devam eder ya da  Saadet gider saadetimiz biter.

artık parayı bulmak için yoğunlaşacak çabalarım,

işin şakası yok,

"parayla saadet olur" en güncel anlayışım.

taviz vermeyenler parmak kaldırsın !

soru çok şaşırtıcı gelmişti, birbirimizi ikna etmek üzerine kurguladığımız oyunda beklenmedik soruların gelebileceği aklımızdaydı, yalan söylemeden ikna edecek ya da ikna olacaktık.

on arkadaşız, suratlarımıza yöneldi gözlerimiz ;

en önce kim parmak kaldıracaktı?

hiçbirimiz kaldırmadık parmaklarımızı,

hayat hikayemiz boyunca ne tavizler vermiştik,

hepsi film şeridi gibi akıyordu.

mesele vermeli miydik vermemeli miydik noktasında düğümleniverdi.

hangi tavizi hangi nedenlerle vermiştik,

hangisi en çok yaralamıştı,

unutmuş muyduk,

hafızamızdaki en kötü yerini hala koruyor mu?

bunları konuşmadık,

verdiğimiz pek çok taviz içimizdeki sır olarak kendini muhafaza ediyor,

belki bir gün anlatırız.!  

olacağına varmalar ...

bazen kestiremezsin olacakları,

olacağına da varır zaten.

neyin peşinde olduğunun cevabı yoktur,

yol sürer.

bedbinlik, bıkkınlık,bitkinlik değil olagelen,mutluluk yada huzur ne demekse onun peşindesindir.

ne kadar basit olduğunu bilsende neden bu kadar karmaşıklaştığını çözememenin kaygısındasındır.

gün gelir herşey yoluna girer mi?