"Ç a p k ı n "

Ne çok anılar biriktirmiştik.
Kendi gelmişti.
Bir akşam eve döndüğümde kapının önünde oturur buldum.
Bakıştık, konuştuk.
Gece yattım uyudum, geldi bir yerlerden gider herhalde diye düşünerek.
Sabah uyandığımda gitmediğini, kapının önünde beklediğini görünce şaşırdım.
Yine orada bırakıp şehre işe yollandım,
döndüğümde bahçedeydi.
En tek başına zamanlarımda dostluk geliştirdik.
Adını önce Yiğit koymuştum,
komşunun oğluda Yiğit olunca Çapkın yaptık ismini.
Köy benden çok Çapkın'ı tanıyordu.
Ben yokken komşu köye kadar gidiyor beni arıyorlardı Çapkın burada diye.
Bir sabah kalktığımda yoktu kapının önünde.
Döner diye düşündüm, akşam döndüğümde yine yoktu.
Aramadığımız bahçe, tarla, dağ tepe kalmadı,
Yoktu.
Trajikleştirmek istemiyorum,
hala özlüyorum Çapkın' ı...