farkında olamıyorum rutinleştiğinin şeylerin,şeyler hayatın akışı işte.
farkına varır varmaz değişimlere odaklanıyorum;
ogün sokak değiştiremiyorsam kaldırım değiştiriyorum,
çay yerine kahve,
aynı park değil farklı bir parkta nefeslenme.
rutini bozamazsam (basit basitte olsa) sanki yaratıcılığım, o gün ki enerjim dip yapıyor.
şimdilerde konuşulur oldu ya,
tükenmişlik sendromu!
yahu yakalanmayayım şu mendebur sendroma diye çabalarım.
hayatın akışı bizden küçük değişimler bekliyor aslında,
gözümüzde büyütmeden becerebilirsek ne âlâ!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder