yıllar sonra, doğduğum sokak merakım depreştide depreşti,henüz birbuçuk yaşında göçmüş olmamıza karşın.
valide hanım rehberliğinde bulduk,neredeyse hiç değişmediğini öğrendim kasaba büyümüş olsada.
sonra ilkokula kadar yaşadığımız sokak,ardından ilk ergenliğim, bıyıklarımı terlettiğim sokak...
o sokaklarda, hatırladıklarımı hatırlatacak hiçbir şey bulamamanın hüznünü yaşamam.
oysa o her iki sokak,sokak arkadaşlarımızla bütün dünyamızdı.
daha sonraki hayatlarımızda yaşayacaklarımızın önsözüydü,
oluşan karakter ya da kimlik (ne derseniz deyin) yapılarımızın köşe taşlarını barındırıyordu.
düşmeyi kalkmayı beraber deneyimlediğimiz hiçbir sokak arkadaşım da o her iki sokakta değillerdi.
isimleri de değişmişti muhtemelen.
şimdi fotoğraflarını bulup bu hikayeyi konuşmalıyım diyorum kendimle.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder