Ah benim yaralı ruhum,
tuz basarım geçer mi diye düşündüm, erişebilirsem benden bağımsız ruhuma.
olmaz demeyin, herşeyin ruhu vardır derler ya, kaç tane olduğunu söylemezler.
Ah benim insan kusurum,
martı Jonathan'dan beri "cennet kendinde kusursuzu bulmaktır" mottom olmuştu bir dönem neredeyse.
bulabildim mi?
Ah benim isyanlarım,
hep gürültüsüz patırtısızdılar.
arabesk yanım mı yoksa öne çıkacak endişesi miydi beni isyanlarımdan alıkoyan ?
Ah yalnızlıklarım,
tariflere sığmaz "tekbaşınalıklarım".
yalnızlık değil tekbaşınalıkla imiş derdim, yeni öğrendim.
Gel artık uslandır beni,
kendimle yabancılaştırmadan ama.
Dipnot ; belki başka bir gün başka türlü okurum bu dizeleri, siz de belki farklı okursunuz sanırım. Yarın son kısımda buluşmak üzre.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder